خانه ی ویلایی

من نمیدونم چرا اونایی که خونه ی ویلایی دارن یکی یکی خونه هاشون رو میدن دست بسازبفروش، و به جای اون خونه های قشنگ میرن تو قوطی کبریت زندگی میکنن. اصلاً چرا باید آپارتمان باشه، جلوی نور رو که میگیره، امنیت نداره، شلوغه، محکم نیست و .... چه اشکالی داشت مثل قدیما خونه می ساختن؟ حیف اون حیاط های زیبا با درختان و باغچه های با صفاش نبود که تیشه به ریشه هاشون زدن؟ حالا کدوم خونه درخت داره، باغچه داره و ... همه ی خونه ها شبیه هم هستن. مسئله اینجاست که هر کی خونه اش رو کوبیده و آپارتمان ساخته، خودش پشیمون میشه و بعد یه مدت میره یه ویلایی میخره و توش زندگی میکنه. منکه میگم خونه دو متر باشه ولی آپارتمان نباشه، خودت باشی و خودت. البته اینم بگم که گاهی آپارتمان هم خوبه، مثلا برای اونایی که از تنهایی میترسن و یا تنها زندگی می کنن همچنین واسه کسایی که زیاد تو خونه نیستن و از اومدن دزد میترسن. من نمیگم آپارتمان نباشه، من میگم باشه ، اما به اندازه اش. یه دقیقه میخوای بری حیاط می بینی همه از بالکن زل زدن بهت، یکم شعور هم خوب چیزیه، رفتی اون بالا نشستی درست، ولی این دلیل نمیشه به خونه ی اینو اون سرک بکشی یا به خونه ی همسایه آشغال بندازی.