وقتی نو میاد به بازار، کهنه زود میشه دل آزار

یادمه روزای اول که هنوز کهنه نبودم مثل پروانه می چرخید دور چشمای کبودم، وقتی نو بیاد به بازار، کهنه زود میشه دل آزار ، کهنه رو باید ردش کرد، این برام همینه تکرار ...
این قسمتی از یکی از آهنگ های پارسا چیلیک هست ، من خیلی این حرفو دوست دارم. آخه واقعیت داره، آدما عادت دارن چیزای قدیمی رو فراموش کنن و بچسبن به تازه ها. ماشین نو، گوشی نو، خونه ی نو، لباس نو، دوست نو و ..... شما رو نمیدونم ولی من چیزای کهنه رو بیشتر دوست دارم، مثلا گوشی قدیمیمو، دوستای قدیمیمو، فیلم ها و آهنگ های قدیمی و ... درسته وسایل و آدمای جدید هم خوبن ولی اینو باید یادمون باشه که در گذشته چی بودیم و الان چی شدیم، قدیما چی داشتیم و الان چی داریم ، سالهای قبل با کیا بودیم و الان با کیا هستیم و ...نمیشه به کل گذشته رو فراموش کرد و از حال و آینده گفت. گاهی هم باید به پشت سر نگاهی انداخت.من از آدمایی که دوستای قدیمیشون روفراموش می کنن و با دوستای جدیدشون میپرن ، خوشم نمیاد. البته اگه دوست قدیمی خوب نباشه، بایدم ازش دوری کرد ولی وقتی رفیق گرمابه و گلستانت از گلهای خوبه روزگاره، نباید تنهاش بذاری. چون هیچوقت چنین کسی رو پیدا نمی کنی، منکه خیلی خوشحالم چون چند تا رفیق بیشتر ندارم که اونا هم ، همه شون از قدیمی ها هستن. من اصلاً دوست جدید ندارم، در چند سال اخیر با هر کی دمخور شدم، تحملش نکردم. یه جورایی وصله ی من نبودن. قدر رفیقای قدیمیتون رو بدونین.




۶۵۰ رو عشقه...