روباه و زاغ

من شعر روباه و زاغ رو خیلی دوست دارم، امروز داشتم در موردش مطلب میخوندم که فهمیدم این شعر ترجمه ی یه شعر از شاعر فرانسوی قرن هفدهم یعنی «ژان دو لافونتن» است. برام خیلی جالب بود چون نمیدونستم . من این شعر رو تقریباً هر روز میخونم و با خوندنش کلی انرژی میگیرم، راستی تا یادم نرفته بگم که، من قسمت اعظمی از این پست رو از سایت ایسنا کپی کردم. در زیر، سه تا ترجمه از این شعر رو براتون گذاشتم، امیدوارم که خوشتون بیاد، منکه واقعاً لذت بردم.



«روباه و زاغ» / ترجمه‌ی حبیب یغمایی

زاغکی قالب پنیری دید
به دهان برگرفت و زود پرید
بر درختی نشست در راهی
که از آن می‌گذشت روباهی
روبه پرفریب و حیلت‌ساز
رفت پای درخت و کرد آواز
گفت به به چقدر زیبایی
چه سری چه دُمی عجب پایی
پر و بالت سیاه‌رنگ و قشنگ
نیست بالاتر از سیاهی رنگ
گر خوش‌آواز بودی و خوش‌خوان
نبودی بهتر از تو در مرغان
زاغ می‌خواست قار قار کند
تا که آوازش آشکار کند
طعمه افتاد چون دهان بگشود
روبهک جست و طعمه را بربود


«روباه و زاغ» / ترجمه‌ی نیر سعیدی

بامدادان رفت روباهی به باغ
دید بنشسته است بر بامی کلاغ
نشئه و شادی بی‌اندازه داشت
زیر منقارش پنیری تازه داشت
گفت در دل روبه پرمکر و فن
کاش بود این لقمه اندر کام من
با زبانی چرب و با صد آب و تاب
گفت پس با وی که: ای عالیجناب
از همه مرغان این بستان سری
وه! چه مه‌رویی چه شوخ و دلبری
این‌چنین زیبا ندیدم بال و پر
پر و بال توست این یا مشک تر!
خود تو دانی من نیَم اهل گزاف
گر بُرندم سر نمی‌گویم خلاف
گر تو با این بال و این پرواز خوش
داشتی بانگ خوش و آواز خوش
شهره چون سیمرغ و عنقا می‌شدی
ساکن اقلیم بالا می‌شدی
غره شد بر خود کلاغ خودپسند
خودپسند آسان فتد در دام و بند
تا که منقار از پی خواندن گشاد
لقمه‌ی چرب از دهانش اوفتاد
نغمه چون سر داد در شور و حجاز
کرد شیرین کام رند حیله‌ساز
شد نصیب آن محیل نابکار
طعمه‌ای آن‌سان لذیذ و آب‌دار
گشت روبه چون ز حیلت کامکار
داد اندرزی چو درّ شاهوار
گفت هر جا خودپسندی ساده است
چاپلوسی بر درش استاده است
آن تملق‌پیشه‌ی رند هوشمند
نان خورد از خوان مرد خودپسند

«روباه و زاغ» / ترجمه‌ی ایرج میرزا


کلاغی به شاخی جای‌گیر
به منقار بگرفته قدری پنیر
یکی روبهی بوی طعمه شنید
به پیش آمد و مدح او برگزید
بگفتا: «سلام ای کلاغ قشنگ!
که آیی مرا در نظر شوخ و شنگ!
اگر راستی بود آوای تو
به‌ مانند پرهای زیبای تو!
در این جنگل اکنون سمندر بودی
بر این مرغ‌ها جمله سرور بودی!»
ز تعریف روباه شد زاغ، شاد
ز شادی بیاورد خود را به‌ یاد
به آواز خواندن دهان چون گشود
شکارش بیافتاد و روبه ربود
بگفتا که: «ای زاغ این را بدان
که هر کس بود چرب و شیرین‌زبان
خورد نعمت از دولت آن کسی
که بر گفت او گوش دارد بسی
هم‌اکنون به‌ چربی نطق و بیان
گرفتم پنیر تو را از دهان

***

نظرات

ارسال یک نظر

پست‌های معروف از این وبلاگ

کانال پیام نمای شبکه ی دو

هر کی تلگرام داشته باشه ولی عضو کانال رسمی پیام نمای شبکه ی دو و باشگاه پرواز نباشه، باخته اونم بد فرم. باور ندارین ، امتحان کنین. مدیرش از مطالب ارسالی اعضا استفاده میکنه، صمیمیت توش موج میزنه، مسابقه داره، جایزه داره و مهمتر از همه، یه جای امن برای همه است. شما چنین جایی رو سراغ دارین؟ منکه فکر نمی کنم. به ما بپیوندید و لذت ببرین، امتحانش مجانیه. قول میدم پشیمون نشین. آدرس کانال پیام نمای شبکه ی دو @payamnama2 البته @ اولشه، ولی خب گوشیم اینجوری تایپ کرد. 
بیشتر بخوانيد

به تو می اندیشم ....

به تو می اندیشم ای سراپا همه خوبی تک و تنها به تو می اندیشم همه وقت،همه جا من به هرحال که باشم به تو می اندیشم تو بدان این را تنها تو بدان تو بیا، تو بمان با من تنها تو بمان جای مهتاب به تاریکی شبها تو بتاب من فدای تو بجای همه گلها تو بخند كنون منم به پای تو درافتاده ام باز پاسخ چلچله ها را تو بگو قصه ابر هوا را تو بخوان تو بمان با من تنها تو بمان در دل ساغر هستی تو بجوش همین یک نفس از جرعه جانم باقیست آخرین جرعه این جام تهی را تو بنوش.
بیشتر بخوانيد

عجب گیری کردیما....

گاهی فکر می کنم یه سنگی انداختم ته چاه که هیشکی نمیتونه درش بیاره، البته کار بدی نبوده ولی حس می کنم خوب نتونستم شرایط رو بسنجم و نباید این کار رو میکردم، آخه من چه میدونستم اینجوری میشه؟ من که هیچ از کار این آدما سر در نمیارم. خخخخخخخ. چه خوب می شد آدما واسه چیزای خوب اینقدر سیریش بشن ولی خب ظاهراً دارن عکس این کار رو انجام میدن. فکر کنم بعضیا جنبه ی بعضی چیزا رو ندارن، نمیدونم شاید زمان حلش کنه، یعنی باید حل کنه، چون تنها امیدم اینه، درسته ربطی به من نداره ولی خب نباید بیخیال بود.
بیشتر بخوانيد