همینجوری...

میگن، به هر کس به اندازه ی لیاقتش محبت و توجه کن.
من هیچوقت این جمله رو نتونستم آویزه ی گوشم کنم، و از دوست گرفته تا دشمنم، محبت کردم. به وقتش، کتکشم خوردم، ولی من از دیگران ، ننالم که با من هر چه کرد، خودم کرد. سادگی یه حدی داره و من ته سادگی هستم و حد، مد سرم نمیشه. از دیگران هیچ گله ای ندارم. از خودمم گله مند نیستم، چون این راهی هست که خودم انتخاب کردم و راضی ام. خوشم با تنهایی خودم. البته اونقدرا هم تنها نیستم، من عزیزان خودم رو دارم و از خوب روزگار نازنین هایی رو کنارم دارم که یه تار موی گندیده اشون رو با هیچ کسی عوض نمی کنم.

فقط اینو بگم که کاش وقتی یکی بهمون مهربونی کرد ، فکر بد نکنیم و طرفو احمق فرض نکنیم.